ΡΕΒΕΚΚΑ ΚΛΕΟΠΑ
Η Ρεβέκκα Κλεόπα χήρεψε νέα γυναίκα με τέσσερα μικρά
παιδιά, το μεγαλύτερο μόλις οκτώ ετών. Ο άντρας της σκοτώθηκε κατά λάθος όταν σφαίρα
εξοστρακίστηκε και τον έπληξε θανάσιμα.
Μόνη σε μια κοινωνία μιας παλιάς φτωχής εποχής, στάθηκε
βράχος στις δυσκολίες της ζωής και δουλεύοντας σκληρά στον αργαλειό της που βρήκε
προίκα από τους γονειούς της, κατάφερε να μεγαλώσει τα παιδιά της και να τα κάνει
χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.
Από ενωρίς έως βραδύς με μια λάμπα πετρελαίου, σκυφτή
ασταμάτητα ύφαινε
καθώς δεχόταν
συνέχεια παραγγελίες. Ήταν κουραστική και πολύπλοκη εργασία και τις περισσότερες
φορές αμειβόταν σε είδη διαφόρων προϊοντων, και τις λιγότερες σε χρήματα, αφού η φτώχεια μετά την
απελευθέρωση από τους Εγγλεζους ήταν αβάσταχτη για όλο τον πληθυσμό.
Περισσότερο ύφαινε
με τη βούφα κιλίμια (πέφτσια) από παλιά ρούχα που τα έσκιζε σε λουρίδες και τα έπλεκε
δένοντας τα μεταξύ τους με στέραια κλωστή, και ήταν η κύρια απασχόληση της, όμως
ταυτόχρονα έγνεθε νήμα από μαλλί προβατων με τη ρόκα και το αδράχτι μια δύσκολη
διαδικασία, και ακολούθως το ύφαινε στον αργαλειό κιατασκευάζοντας φλοκάτες και
κουβέρτες.
Ο αργαλειός
ήταν μια ξύλινη κατασκευή στημένη ε ένα δωμάτιο. Αποτελείτο από τέσσερις
ξύλινους στύλους σε σχήμα παραλληλόγραμμου. Στις στενές πλευρές του είχε στηριγμένα
δυο ξύλα σε σχήμα κυλίνδρου όπου στο ένα τύλιγαν τα νήματα κατά μήκος του
αργαλειού που ανάμεσά τους πλεκόταν το υφάδι. Οι κλωστές περνιούνταν μια-μια με
ειδικό ξύλινο εργαλείο, και ανεβοκατέβαιναν πλέκοντας τα νήματα με τη βοήθεια των
ποδαρίστρων (δύο ξύλων που βρίσκονταν στα πόδια της υφάντρας και συνδέονταν με
σχοινιά και τα οποία κινούσε με τα πόδια της).
Σήμερα η τέχνη
του αργαλειού και το επάγγελμα της υφάντρας έχουν αντικατασταθεί από σύγχρονες μηχανές,
και ελάχιστες υφάντριες έχουν απομείνει που δουλεύουν βούφες και αργαλειούς.
